‘Er is niets saais aan vissen’
Hij noemt zichzelf ‘geen stilzitter’, maar toch heeft hij zijn hart verloren aan wat niet-kenners als het toppunt van rust ervaren: vissen. Tino (39) zoekt minstens een keer per week stille of iets minder stille wateren op en peilt dan met dobber en haak naar wat er zich onder het wateroppervlak bevindt.
Waar pikte je de liefde voor vissen op?
Tino Van Ginderdeuren: ‘Als knaap van een jaar of dertien werd ik door de vader van een vriend op sleeptouw genomen om samen te gaan vissen. Ik vond het meteen geweldig. Het mysterie trok me aan: wat zit er onder dat wateroppervlak, en zal straks misschien aan mijn dobber hangen? Ik kreeg wat vismateriaal en al gauw zag je me elke week met mijn visgerei op de fiets richting Dender bollen, een paar honderd meter van mijn huis.
Een tiental jaren later ging ik bij een visclub – De Nieuwe Dender – en ik leerde snel bij. Vissen leer je met je ogen, want een echte visser deelt zijn geheimen niet. We vissen wekelijks, en tweewekelijks zijn er wedstrijden. Je krijgt via nummertrekking een plaats toegewezen, want niet elke plek op de vijver is ideaal om veel vis te vangen. Je vangst wordt in een sleepnet verzameld en gewogen, de wedstrijd gaat de hele dag door. Mét pauzes om samen iets te eten en drinken, ook dat is ontspannend natuurlijk. Maar ik ben wel ambitieus, ik wil altijd bij de eersten zijn (lacht).’
Vissen is dus veel meer dan een dobber in het water gooien en dan wachten?
‘Er is niets saais aan vissen. Je hebt eigenlijk heel wat te doen: zoeken waar de vis precies zit, bepaalde technieken toepassen, enzovoort. Hangt de vis bijvoorbeeld in het midden van het water, dan moet je de afstelling van de dobber en het haakje aanpassen en uitpeilen met je lood. Of je aas gericht uitkiezen, afhankelijk van wat je wil vangen: met harde korrels kan je karper vangen, maïs is beter voor witte vis, enzovoort. Er worden geur- en smaakstoffen aan het aas toegevoegd, er komt heel wat bij kijken en het is fascinerend om dat allemaal uit te zoeken. Ik heb het voornamelijk zelf geleerd, al doende en door veel te gaan oefenen, zowel in stilstaand als stromend water.’
Techniek, denkwerk, in de gaten houden, … Hoe ontspannend is vissen dan nog?
‘Vissen brengt me heel veel rust. Ik ben een bezige man, mijn werk is ook mentaal inspannend maar wanneer ik naast het wateroppervlak zit, verdwijnt alle stress. Je vindt me vanaf eind maart tot oktober minstens een keer per week aan de gemeentelijke vijver van Affligem. Het is er stil, je hoort enkel vogels, het geruis van de bladeren aan de bomen, … Of ik vis met een werphengel op karper, aan de Dender. Die techniek is pas ontspannend, je moet vooral wachten en kan ondertussen gewoon een boekje lezen. De vissen worden met zorg behandeld, soms krijgen ze zelfs een medicinaal product waar het haakje heeft gezeten, ze worden nat gehouden en krijgen eventueel extra voeding voor we ze teruggooien. We eten ze niet op, we willen die vis misschien trouwens later nog eens vangen (lacht).
Je bent tijdens het vissen zo gefocust dat je simpelweg niet met andere zaken kan bezig zijn. Dat, in combinatie met de stilte en de rust van de natuur, is de beste manier om je batterijen weer op te laden. Daar mag voor mij gerust gezelschap bij zijn, zolang ze maar weten dat ik vooral oog heb voor mijn dobber.’
deel Artikel
