‘Schilderen leert je wat geduld is’

Was je van nature een tekentalent?

Kris: ‘Neen, en het zou nooit in me opgekomen zijn om te beginnen tekenen of schilderen. Onze dochters gingen naar verjaardagsfeestjes georganiseerd door Art Feelings, een kleine academie in Boortmeerbeek. Ze kwamen met best wel mooie werkjes thuis en dat inspireerde me. Ik had het idee opgevat om een schilderij van Wim Ricourt, dat ik erg apprecieer, op een dag te kunnen naschilderen en zo schreef ik me in voor lessen op zondagochtend. Iets heel anders dan wat ik in mijn beroepsleven doe.
Else leerde ons eerst en vooral technieken. Wat doet een paletmes? Hoe kan je vormen creëren? Wat zijn verflagen? Meng eens wat kleuren door elkaar. En zo schilderde ik na een paar weken mijn lievelingsschilderij na … Wat me heel sterk opviel, en dat was confronterend: het oorspronkelijke schilderij is veel rustiger. Mijn lijnen waren allemaal heel hard en krachtig. Een schilderij weerspiegelt dus echt de persoonlijkheid van de schilder. Dat had ik helemaal niet verwacht!’

Je wilde één schilderij maken, maar je bent niet meer gestopt.

‘Toen kwamen er ideeën! Ook dat was nieuw. Wekenlang kan je bezig zijn met een beeld in je hoofd, vooraleer je echt begint te schilderen. Eerst ga je voor de ruwe contouren en dan pas komt de verf, laag na laag. Er gebeurt dan opnieuw iets wonderlijks: het schilderij vraagt je om dingen te doen. Of niet. Kleuren toevoegen, of vormen, weglatingen, … stoppen. Zelfs wanneer het nog niet ‘af’ is. Er ontstaat een wisselwerking tussen jou en je schilderij. Dat is natuurlijk je onderbewuste, dat via het schilderij met je praat.
Voor mij is schilderen zo rustgevend, zo gefocust, dat het heel dicht bij mediteren komt. Soms kan je gewoon zitten en kijken. Schilderen heeft me veel gegeven: een uitlaatklep, creatieve ideeën, een spiegel van wie ik ben, rust, focus, … Je voelt ook wanneer je wil schilderen, het ‘roept’. Schilderen is nooit mechanisch voor mij, het is een passie geworden.
De lessen heb ik nodig. De taal waarmee je uitdrukking wil geven, bestaat uit technieken, methodes. Else is daarin fantastisch. Ze leert technieken, maar verder mag je ook gewoon klungelen. Of ze hangt je schilderijen op, je moet naar buiten door het raam naar je eigen schilderij kijken. Vanop afstand. Dat geeft je een heel andere kijk.’

Heeft schilderen als vrijetijdsbesteding je als mens ook verrijkt?

‘Schilderen heeft een impact op andere domeinen in mijn leven. Je leert bijvoorbeeld dat je maar licht ziet als er ook duisternis is. Dat als er iets tegenvalt, een schilderij of een probleem op het werk, je met geduld altijd opnieuw kan beginnen. Je leert afstand te nemen en op een andere manier te kijken. Een schilderij heeft een gelaagdheid, maar uitdagingen thuis of op het werk hebben dat ook. En dus heeft een oplossing ook een gelaagdheid, waarbij je elk aspect in rekening neemt. Je denkt: rood is rood. Neen, daaronder zitten misschien vijf andere kleuren. Schilderijen hebben tijd nodig, je leert wat geduld is. Of je leert ook dingen helemaal los te laten. Ik schilder enkel voor mezelf. Als ik drie weken niet schilder, weet ik dat er intrinsiek iets mis is. En ook daarom weet ik: dit blijf ik doen. Voor de rest van mijn leven.’