‘Wandelen verhoogt je veerkracht’
Wie zich psychisch niet helemaal oké voelt, heeft de neiging stil in een hoekje te kruipen en vooral te zitten piekeren. Jammer, want net in beweging komen – letterlijk – kan soelaas bieden. Dirk De Ryck heeft al twaalf jaar ervaring als coach en is ondertussen ook een gepassioneerd wandelcoach. Pasar wandelde een eindje met hem mee.
Wandelen ontspant en geeft nieuwe energie. Niet zo gek dat het meer en meer ingeschakeld wordt bij mensen die nood hebben aan psychische hulp?
Dirk De Ryck: ‘Wandelen is voor iedereen goed: het verhoogt je mentale veerkracht, je draagkracht. Het werkt ook preventief. Iedereen heeft er baat bij, want wie komt er geen moeilijke periodes tegen in zijn leven? Mijn ervaring is dat wandelcoaching, in de natuur welteverstaan, een van de krachtigste vormen van coaching of therapie is. Ook voor wie kampt met depressie, burn-out, faalangst, … noem maar op. Stap voor stap, letterlijk en figuurlijk, komen vastzittende patronen in denken, gedrag en gevoel weer in beweging.’
Hoe gaat het in zijn werk?
‘Bij een wandelcoaching gebruiken we het stappen, het ritme, het tempo, maar ook de elementen uit de natuur rondom als middel om stil te staan, te begrijpen, verandering te induceren. We stappen bijvoorbeeld door het bos en staan even stil bij wat we zien. De natuur spiegelt, je ziet eigenlijk wat er op dat moment bij jezelf speelt. Maar de natuur biedt ook mogelijkheden om daarmee om te gaan. Kapotte takken en bomen bijvoorbeeld, geknakt. Maar ook open ruimte, of net een oudere boom die een jongere steunt, dat soort dingen. Er gebeurt dan wat bij mensen, ze staan stil, worden gewaar, focussen op zichzelf en komen veel sneller tot inzicht.
Dat kan toch ook in een ‘gewone’ therapie, wat is het verschil?
‘Om te beginnen kom je letterlijk in beweging en dat is al een verschil. Daardoor ga je je twee hersenhelften gebruiken en creatiever, meer oplossingsgericht tegenover het probleem staan. Een ander effect van wandelen in de natuur is dat je na 20, 30 minuten automatisch rustiger wordt en zo makkelijker naar de essentie gaat. Bovendien ga je sneller ‘uit je hoofd’: er wordt minder gepraat. Daardoor kom je los uit piekeren, cirkelredeneringen, blijven hangen in het verleden.
Wat ook helpt, is dat coach en cliënt naast elkaar wandelen en niet tegenover elkaar zitten. Dat is minder bedreigend, je voelt je minder aangekeken. De natuur oordeelt ook niet, je hoeft niets te bewijzen tegenover een boom of een bloem.’
Wie psychisch lijdt, heeft er baat bij om tijd maken om te wandelen dus?
‘Op welke manier je tijd maakt voor jezelf, blijkt vaak ook uit je manier van wandelen. Ik krijg soms zakenmensen in het bos die bijna hollen. Ik nodig hen uit letterlijk te vertragen en doordat ze dat fysiek doen, gebeurt er ook psychisch iets. We geven onszelf de tijd niet om psychisch een rustig tempo aan te houden, wandelen leert je dat. Het omgekeerde geldt ook: wie vastzit, merkt dat er toch nog kracht is om voort te gaan. Maar dan moet je, ook als ‘patiënt’, wel jezelf de tijd gunnen om je wandeling echt te be-leven.’
deel Artikel
