Zingen maakt me blij!

 Je zingt dat het een lieve lust is, hoe is dat begonnen?

Inge: ‘Op een gegeven moment kreeg ik van mijn man een piano uit de kringwinkel, op voorwaarde dat ik zou leren spelen. Dus hop: naar de muziekschool. Maar toen liep mijn relatie spaak en ging ik door een moeilijke periode. In de les notenleer maakte ik kennis met Kristine, mama van Hans Primusz, de dirigent die vaak met pop-up koren werkt. Hij zocht mensen voor zijn koor. Na nog een heel aantal maanden trok ik mijn stoute schoenen aan en meldde me aan. Hans startte een project met K’s Choice. Ik was niet heel bekend met hun muziek, maar charterde een collega en samen volgden we een workshop van vijf dagen om de muziek onder de knie te krijgen. Het was stevig, ik kon toen nog niet zo goed muziek lezen en voelde me behoorlijk onzeker. Op dag drie kwam Gert Bettens mee repeteren, dat gaf meteen een boost! Eerlijk, dat eerste optreden met K’s Choice: overweldigend! Je ziet op de foto’s dat ik straal, dat ik blij en gelukkig ben. Het gaf me energie, dit had ik nodig.’

En toen had je de microbe te pakken?

Inge: ‘Zeker! Ik switchte in de muziekschool via klassieke zang naar jazz, pop, rock… Ondertussen volg ik les in de klassen Zang, Koor en Ensemble. Kleine projecten met een meerwaarde hebben ook mijn aandacht: als ik kan bijleren en het is leuk, doe ik mee! Ik zing de altstem, dan heb je niet de melodie en is het altijd goed opletten geblazen. Privé volg ik nog extra les bij een zangcoach, omdat ik mijn techniek wil verfijnen. En af en toe doe ik een optreden of een workshop. Afgelopen zomer kon je me vinden bij Jazzwecan, een workshop in het buitenland waarbij er groepjes gevormd worden van muzikanten en zangers van elk niveau en elke leeftijd. Ik zong solo in mijn groepje en ons optreden aan het eind van de week stond dan nog eerst ook. Ik dacht dat ik het zou besterven, maar het tegendeel was waar: het gaf me heel veel plezier! Ondertussen trad ik ook al op met Bart Peeters en Ozark Henry, onvergetelijke momenten.’

Hoeveel tijd steek je er ongeveer in?

Inge: ‘Ik ga twee avonden per week naar de muziekschool, een keer om de twee weken naar de zangcoach en doe nog wat workshops her en der. Behoorlijk wat dus... Maar eigenlijk ben ik nog veel meer aan het zingen. We krijgen vaak audiobestanden doorgestuurd die we moeten oefenen, dus in de auto ben ik steevast aan het kwelen. Moet een gek gezicht zijn voor de andere bestuurders, want ik oefen ook echt mijn aaaaa’s en ooooo’s met mijn mond wagenwijd open! (lacht).

Mijn zonen zijn ondertussen twintigers, ze hebben me niet meer elke dag nodig. Dat maakt dat ik de avonden vrij heb. Ik doe ook nog aan atletiek en hou van een mooie wandeling. Maar muziek en zingen zijn meer en meer in the picture gekomen, ik kan me niet meer voorstellen dat ik het zou moeten missen. Mijn kinderen hebben trouwens ook al een paar optredens bijgewoond en waren ook enthousiast. Ze zagen een kant van hun mama die ze niet zo goed kenden, denk ik.’

 Wat haal je er voor jezelf uit?

Inge: ‘Veel! Van zingen word je zelf blij. Zeker die optredens met ruim 160 man: de energie die vrijkomt is niet te beschrijven. Ik herinner me dat Sam en Gert Bettens zelf ons stonden aan te moedigen toen we het podium opgingen. Na een optreden zie je alleen maar lachende gezichten en blinkende ogen, ook bij het publiek. Hhoe mooi is dat? We krijgen ook altijd laaiend applaus, dat doet deugd. Bovendien leerde ik ook nieuwe mensen kennen, en dat is fijn. Na mijn scheiding zat ik een tijdje in de put. Mijn vriendenkring had ik verwaarloosd door werk-kinderen-verbouwen. Dankzij de muziek heb ik weer nieuwe mensen leren kennen en ontmoeten we elkaar soms ook buiten de lessen. Met Hilde bezoek ik elk jaar het Cactusfestival in Brugge. Inge is mijn nieuwe wandelmaatje en met Lut ben ik beginnen babbelen en we zijn niet meer gestopt. Het is ook fijn deel uit te maken van een groep. In mijn hele stoutste droom verfijn ik mijn techniek nog meer en vind je me binnen een paar jaar in een jazzkroegje, op een podium, aan de micro. Maar tot die tijd ben ik nu ook al meer dan happy met al die heerlijke zang-momenten in mijn leven.’