Fietsweekend in Breda: 5 haltes

We logeren in een prachtig gerestaureerd klooster tussen Breda en Roosendaal. Het ideale kader om alle stress van de week vaarwel te wuiven. Nochtans staat er geen voltijds luieren op onze agenda, maar een verrassende fietstocht door dito groen. Onze ‘stalen rossen’ zien er verdacht exotisch uit.

Of we de streek willen verkennen op een bamboefiets? Die ziet er niet alleen wondermooi uit, maar onderstreept ook het ecologische hart van het hotel. Graag dus! ‘De frames zijn van bamboe en werden met de hand gemaakt in Ghana’, licht Marjet Westervoorde, pr-verantwoordelijke van Hotel De Reiskoffer, toe. ‘Puur natuur en lekker licht.’ Een vleugje Afrika op Nederlandse bodem: daar gaan we.

Onze bamboefiets-vuurdoop start vlekkeloos. We rijden via het dorpje Hoeven door Etten-Leur, een landelijk tweelingdorp aan de rand van het West-Brabantse polderland. Geen ochtendfiles hier, maar rustieke charme. ‘Vlakbij ligt natuurgebied Pannenhoef met moerassen, vennen, heide en bos, een sprookjesdecor voor een mooie wandeling’, vertelt Marjet.

Die tip bewaren we voor een volgende keer, vandaag fietsen we bijna vijftig kilometer door een nog niet platge(t)reden stukje Nederland. Het is bijna middag, en we naderen onze eerste officiële halte. Wijn- en aspergeboerderij De Santspuy is zo’n plek die je onmogelijk links kan laten liggen.

Hier worden al van oudsher de vermaarde Santspuy-asperges geteeld. In 1998 werd er op hetzelfde domein ook nog eens een wijngaard aangeplant, die vandaag een droge witte en een volle rode wijn oplevert. Allebei op basis van relatief nieuwe druivenrassen.

De witte wijn wordt gemaakt van Phoenix-, Bianca-, Sirius- en Staufferdruiven, de rode van het Regent-druivenras. Het resultaat mag er zijn: de Santspuy-landwijn siert al de tafel van een lokaal sterrenrestaurant. Wie De Santspuy bezoekt, waant zich bij zonnig weer in een stukje ‘douce Provence’.

Met dank aan het idyllische kader waar wijnranken en aspergeheuvels zij aan zij het decor uitmaken. Eigenaar annex filosoof Gilbert Sweep leidt ons rond in dat moois, terwijl zoon Dries het onkruid wiedt tussen de ranken. ‘Jullie zien, de vierde generatie staat klaar om het bedrijf in goede banen te leiden’, lacht Gilbert. Om ons vervolgens een  spoedcursus wijnmaken te geven.

‘Voor één liter wijn heb je ongeveer twee kilo druiven nodig. Weet je wat het aroma van onze wijn zo bijzonder maakt? De omringende vlierbloemen, die zorgen voor een specifieke smaak die onze wijnen onderscheidt van de andere. Een lucky shot.’ Onze tocht voert verder langs de aspergevelden, waar Gilbert met evenveel passie over zijn ‘witte goud’ vertelt.

‘In het prille begin was De Santspuy een varkensboerderij. Later kwamen daar asperges bij, en nog later de wijngaarden. Die bizarre combinatie stootte in het begin op veel onbegrip: “Wát? Een varkensboer die wijn gaat verbouwen?”, maar kijk, de aanhouder wint.’

Tijd voor een stevig stukje trappen. Onderweg genieten we van het mooie Noord-Brabantse polderlandschap, met zijn eindeloze weides en boomgaarden en statige langgevelhoeves. Eén ervan is Kaasboerderij Ossenblok, een plek waar strakke deadlines niet aan de orde zijn. Hier wordt op artisanale wijze kaas gemaakt van de melk van eigen koeien. De uitbaters, Toon en Anny, doen dat al sinds 1980.

In het kleine winkeltje koop je het resultaat: de traditionele jonge, halfbelegen en oude kaas, maar ook de originelere variant op basis van onder meer brand netel, daslook, klaver, fenegriek en komijn. Nog in het aanbod: kwark, karnemelk, yoghurt, rund-, varkens- en kippenvlees, allemaal huisgemaakt of zelf gekweekt.

En avant. De weergoden zijn ons gunstig gezind, want de voorjaarszon is onze trouwe compagnon de route. Een ideaal excuus voor een terrasje… Dat vinden we bij Herberg In den Anker in het dorpje Zundert. Binnen lijk je wel in een teletijdmachine te stappen. De herberg dateert van 1635 en de oorspronkelijke gelagkamer bleef haast intact. Onder een grote schouw, waar ooit een groot open haardvuur brandde, staat nu een oude potkachel.

Opvallend is ook de oude vliegenkast waar vroeger de hammen hingen. Centraal staat een oude stamtafel en een klein Mechels buffet doet dienst als toog. Op de kaart staan vijf verschillende biersoorten, vooral Belgische, maar je kan hier ook terecht voor koffie en huisgemaakt gebak. In den Anker ligt op de route van diverse fiets- en wandeltochten, en dat is duidelijk te zien aan de vele sportievelingen die op adem komen op het terras.

Bijgetankt én uitgerust vatten we het laatste stuk van onze fietstocht aan. Onder het motto ‘Het beste moet nog komen’ worden we getrakteerd op een wondermooi stukje natuur in De Oude Buisse Heide.

Ooit was dit natuurgebied eigendom van schrijfster en politica Henriette Roland Holst, maar het is sinds 1945 openbaar.

Samen met Wallsteijn en De Moeren vormt het vandaag een uniek wandel- en fietsgebied langs uitgestrekte heide met theekoepels, landhuizen, tuinen en vijvers.

Hier tref je nog zeldzame dier- en plantensoorten zoals de wulp, de boomvalk en de klokjesgentiaan.

Onderweg rijden we nog langs een aantal allercharmantste, onbemande kraampjes, waar mensen voor hun huis potjes jam, honing, fruit en groenten te koop aanbieden.

Het principe is gebaseerd op vertrouwen. De prijs staat geafficheerd, en wie iets meeneemt, steekt zijn centjes in de spaarpot.

Zo simpel kan het leven soms zijn.

In Hotel De Reiskoffer schuiven we ‘s avonds aan voor een lekker diner. Het restaurant is trouw aan zijn roots en maakt waar mogelijk gebruik van Brabantse streek- en seizoensproducten, zoals pluimvee van de Walnoothoeve in Hoeven, ijs van Alfons IJscreaties in Rijsbergen, kazen van Kaasboerderij Ossenblok in Sprundel en wijn en asperges van de Santspuy uit Etten-Leur. De cirkel is rond.

De volgende dag eindigen we ons verblijf, na een uitgebreid ontbijtbuffet in de authentieke kapel van het hotel, op sportieve wijze: met een zuurstofrijke wandeling door Natuurpark Pagnevaart, dat grenst aan het hotel. Het natuurpark is twintig hectare groot en een restant van een oude turfvaart. Die werd destijds gegraven voor de ontwatering van een veengebied en voor het vervoer van turf naar overslaghavens, zoals de haven in Oudenbosch.

Het bos is extra mooi door de ochtendzon die doorheen het bladerdak priemt. We volgen de Pagnevaart een eindje en steken ze dan over via een idyllisch brugje. We wandelen langs vliegveld Seppe en komen via de bosrand met grove dennen op een eenzaam weilandpaadje. Hier huist de ‘’t Bosschenhoofdse Schaapsgilde’, zo lezen we.

Na ruim twee uurtjes komen we terug aan bij De Reiskoffer, en we maken nog een laatste uitstapje naar één van de meest bizarre bezienswaardigheden die we ooit zagen. De Basiliek van Oudenbosch, ook wel het Vaticaan van Nederland genoemd, is een soort van replica van de grote Sint-Pietersbasiliek in Rome, maar dan zestien keer kleiner.

In 1865 is men begonnen met de bouw van de Basiliek en vandaag staat ze een beetje onwezenlijk en grotesk te blinken op een bescheiden Brabants marktplein. Vreemd en bijna surreëel.

Tekst Sandra Genijn – Foto’s Siska Vandecasteele

Dit artikel is verschenen in mei 2015.