Golvend door Noord-Hageland

De Hermansheuvel is een beschermde archeologische site uit uit het Midden-Neolithicum, zo’n 6000 jaar geleden. In het verleden werden hier grote concentraties stenen voorwerpen aangetroffen.Om er te geraken, passeren we langs velden vol fruitbomen die net nu hun bloesems laten zien. Boven op de heuvel staat hij dan: De Pionier. Dit kunstwerk beeldt een landbouwer met een tulpenbeker en silexsteen uit. Het kwam er na een ontwerpwedstrijd en is vervaardigd in cortenstaal, een verwijzing naar ijzerzandsteen. Later op de tocht zal ik leren dat ijzerstandsteen in de hele regio in de kijker gezet wordt. ‘De Pionier wordt afgebeeld met bijl in de hand, want de Michelsbergers waren de eerste mensen die hier werktuigen introduceerden. Op deze plaats werd ook een bijna intacte tulpenbeker gevonden, vandaar dat dit voorwerp ook de nodige erkenning krijgt.’ Het mooie standbeeld werd pas in 2019 ingehuldigd. ‘We weten nog maar zeer recent met zekerheid dat deze nederzetting hier ooit is geweest. Luchtfoto’s waarop sporen van vroegere palen en afsluitingen te zien zijn, hebben onderzoekers dit inzicht gegeven.’We genieten nog even van het uitzicht voor we verder fietsen. Onderweg vertelt David me nog dat er aan De Pionier een geocache verstopt zit.

We fietsen door de vallei van de Begijnenbeek en het natuurreservaat Papenbroek. Langs rustige wegen trappen we verder tot aan Provinciedomein Halve Maan in Diest. Ideaal om een stop te maken, zeker met kinderen. Het domein heeft heel wat recreatie te bieden. Je kan er overnachten in een trekkershut of met de camper. Het provinciedomein werd uitgebouwd in een gedeelte van de 19de-eeuwse verdedigingsgordel omheen de stad. David wijst me op een molen: ‘Het bovenwerk ervan stond vroeger in de Bekkevoortse deelgemeente Assent.’ Wij fietsen iets verder en beklimmen de vroegere stadsomwalling, recht tegenover het voormalige groot begijnhof. De vijvers bepalen ons uitzicht. We zetten onze fietsen langs de kant en lopen even het Boerenkrijgplein op. Dat is één van de Demerbakens. Ik ga even zitten op een groot kanon, ook gemaakt uit cortenstaal. Ooit stonden de soldaten van de stad op dit plein klaar om de oprukkende vijand met kanonkogels te bestoken. Nu genieten we er in harmonie van het uitzicht. We vervolgen onze weg en duiken de Demerbroeken in. Wat een rust! Onze route volgt de meanders van de rivier tot we de Maagdentoren van Zichem voor ons zien opdoemen. David maakt me attent op een originele brug: een gepimpte treinwagon! Het schilderwerk op deze oude spoorbrug verwijst naar de stoomtrein die de bedevaarders destijds van Zichem naar Scherpenheuvel bracht.

Imposant, dat kan je wel zeggen van de Maagdentoren. Met zijn vier niveaus, een buitendiameter van bijna 15 meter en een muurdikte van ruim 4 meter vormt deze middeleeuwse cirkelvormige donjon een baken in het landschap. ‘We zijn hier op de grens van het Hageland en de Kempen’, aldus David. Hoewel ik de toren nog nooit bezocht heb, komt hij mij bekend voor. ‘Hij vormt het decor van de film De Witte van Zichem. Hier werd de Guldensporenslag in scène gezet’, frist David mijn geheugen op. Waar de naam van de toren vandaan komt? ‘Mijn gids vertelt me de legende van Rosita, de dochter van kasteelheer Don Juan. ‘Zij weigerde te trouwen met de man die haar vader had uitgekozen,daarom werd ze opgesloten in de toren. De Maagdentoren heeft ook andere bijnamen gekregen, zoals Mariëntoren, Markentoren en zelfs Zichems Biervat.’ Maar genoeg over de naam. Tijd om de toren te beklimmen! De binnenkant vind ik best wel indrukwekkend. En het beste moet nog komen: zoveel trappen later kom ik uit op het platform en weet ik zeker dat de inspanning meer dan de moeite loont. Hier hebben we een adembenemend zicht.

Na dit bezoek fietsen we door het centrum van Zichem om de oude tramroute te volgen. Bestemming? De Vlooybergtoren in Tielt-Winge. Deze zwevende trap was ook te zien in de tv-serie Callboys. De Maagdentoren kan me bekoren omwille van het uitzicht, maar dit prachtige kunstwerk in – jawel - cortenstaal gaat nog een trapje verder. Hij staat op één van de hoogst gelegen locaties van het Hageland, ongeveer 80 meter hoog. Ideaal als uitkijkpunt dus. ‘Bij mooi weer kijk je hier in het westen tot de koeltorens van Electrabel in Vilvoorde en in het oosten tot de schachten van de Limburgse koolmijnen’, vertelt David. Aan de toren hangt een bordje: ‘Ik ben niet zoals ik was’, een verwijzing naar de zomer van 2018, toen vandalen de toren in brand staken. ‘Hij werd mooi hersteld, maar ziet er een heel klein beetje anders uit. Op het hoogste punt zijn enkele kijkgaatjes voor kinderen gemaakt’, duidt David. En ook in de omgeving komen kinderen niets tekort, want in het Kabouterbos kunnen kleuters naar hartenlust ravotten.

We eindigen onze tocht in Bekkevoort, in de deelgemeente Molenbeek. Na een goede kuitenbijter door een holle weg worden we getrakteerd op een mooi zicht op de Laurentiuskerk. ‘De toren van dit kerkje is de oudste van alle deelgemeenten. Hierbinnen staat nog een uniek orgel van Theodoor Smet, zelfs nog met blaasbalg. De kerk is sinds 1960 een beschermd monument’, legt David uit. De deur is helaas gesloten, het orgel bewonderen zit er vandaag niet in. ‘Kom eens terug op Open Monumentendag, want dan kun je het kerkje wel bezoeken’, aldus David. Aan de muur van de kerk hangt een bord met daarop foto’s van alle Bekkevoortse kerken. ‘Foto’s van mijn hand’, knipoogt onze gids. Onze route zit er bijna op, maar David toont me nog even het Kerkbos dat ingericht werd als speelbos. ‘Ideaal voor wie met kinderen komt’, is zijn laatste tip van de dag.