‘Het beste wiel opzoeken, daar hou ik van’

Koos je bewust om te fietsen bij een club?

Charlotte De Rese: ‘Ik zit in twee fietsclubs: Passe-Vite, een damesclub aan zee – mijn geboortestreek – en Rossem Bikers. Bij de eerste fietsen we in de zomer gemiddeld 50 km in de week en in het weekend 80 km. De andere ploeg is met vrienden in Rossem, met als doel geld in te zamelen voor Kom op Tegen Kanker. Ik rij met de mannen mee. Als ik voldoende train, lukt dat prima! In een club fietsen maakt alles heel makkelijk. Je krijgt een trainingsschema, de routes zijn uitgestippeld, er zijn regels onderweg zoals het doorroepen van een hindernis naar de achterliggende groep, enzovoort.

In een groep kan je ook de andere fietsers benutten. Als je elkaar bijvoorbeeld aflost met de wind opvangen, raak je veel verder dan wanneer je alleen zou rijden. Er is een groepsdynamiek die het echt heel plezant maakt, je steunt op anderen en je helpt anderen. 

We gaan elk jaar met de groep op vakantie en dan ‘klimmen’ we ook echt, in Mallorca of de Vogezen bijvoorbeeld. Daar trainen we een heel jaar voor, je hebt een doel om je kuiten te smeren.’

Doen jullie samen ook iets anders dan fietsen?

‘Na het fietsen praten we meestal nog na, een beetje ‘netwerken’. We hebben dezelfde mentaliteit, en je merkt dat je veel leert, dat er veel kansen zijn. 

We zijn bij Passe-Vite allemaal vrouwen, en toch wordt er niet over de kinderen of het gezin gepraat. Heerlijk. Daar wil ik namelijk soms ook uit, hoe gek dat ook klinkt.

Daarnaast nemen we deel aan allerlei activiteiten. We helpen op evenementen van onze sponsors, een maatjesavond bijvoorbeeld. Of we steunen de kids-triatlon in Knokke, om maar wat te noemen.

Vanwege corona is het fietsen nu al een hele tijd geannuleerd. In groepjes van vier kan het wel, maar ik mis de grotere groep, het nablijven, het competitieve. Onze regelmaat is weg, en daarmee ook de kans om mijn hoofd leeg te maken. Daarom heb ik een gravelbike gekocht, zodat ik toch met vriendinnen wat uitdagingen op de trappers kan aangaan.’

Wat betekent fietsen voor jou?

‘Ik hou van die efficiëntie: het beste wiel opzoeken en daarin blijven hangen om met zo weinig mogelijk inspanning toch mee te kunnen. Dat is een technisch luikje, maar ideaal om je hoofd leeg te maken. Je kan aan niets anders denken dan aan hoe je de rit het beste rijdt. Ik zie ook weinig van de omgeving. Niet alleen door de snelheid waarmee we fietsen, maar ook doordat ik me zo moet concentreren op die strategie en het fietsen zelf.

Daarnaast is er het sociale aspect dat ik heel leuk vind. Je bent eens weg.

Na mijn ongeval wist ik meteen: ik zou weer fietsen. Niet als doel op zich, maar ik voelde dat ik het niet wilde missen. Na negen operaties, een beenverlenging en anderhalf jaar revalidatie stapte ik weer op de fiets. Een jaar na de laatste operatie reed ik de Amstel Gold Race. Ik stuurde meteen een bedanking naar het medische team dat mijn been gered had.

Daar ben ik wel fier op: ik was mijn been bijna kwijt, maar ik kon het nog. Ook met mijn partner op vakantie betekent vaak fietsen. Strandvakantie? Neen hoor, geef ons maar een sportieve uitdaging!’