Lekker fietsen langs de Rhône

Halte 1: Chocoladefabriek Valrhona

In het stadje Tain l'Hermitage leidt de zoete geur van melkchocolade en een bittere hint van cacao ons naar de oever van de Rhône. De chocoladefabriek Valrhona verspreidt hier al bijna honderd jaar haar heerlijke geur. Opgericht als passie van de Franse patisseriechef Albéric Guironnet en vandaag één van de grootste producenten van verfijnde chocolade ter wereld. In het bezoekerscentrum gunt de fabriek ons een blik achter de schermen van de chocoladekunst.

‘Des Belges?’ Emmy leidt ons rond en is op haar hoede voor de chocoladegekke Belgen. Daar doen we graag een schepje bovenop. ‘Weet je dat we in België allemaal onze eigen chocolade maken?’ Bijna gelooft ze het. Het bezoekerscentrum maakt indruk: twee verdiepingen van ruiken, voelen, zien en vooral proeven. Alles, echt alles over chocolade kom je te weten. Dat er 300 gedroogde chocoladebonen in zes repen chocolade gaan. Dat kwaliteitsvolle pure chocolade uit minstens 63% cacao bestaat. Dat er geen echte cacao zit in witte chocolade, maar wel cacaoboter. ‘Is het dan chocolade of niet?’, vraagt Emmy. ‘De discussie is nog open.’

Wat ons echt van onze sokken blaast, is de chocolade Blond Dulcey. Een unieke variant waar Valrhona mee scoort in de beste restaurants. ‘Een gelukkig ongelukje van chocoladechef Frédéric Bau’, zegt Emmy. ‘Toen hij zijn witte chocolade te lang au bain-marie had laten smelten, karamelliseerde die. Met een lekker resultaat.’ Een héél lekker resultaat!

Halte 2: De wijn van Cave de Tain

De druivensoort Syrah voelt zich het best op de heuvelflanken rond Tournon en Tain-l'Hermitage. Hier botsen de mediterrane warmte en vochtigheid met de koele noorderwind. Samen met de granieten ondergrond zorgt dat voor een wijnregio met karakter, zoals wijnliefhebbers zeggen. We tellen vijf wijngebieden vlak naast elkaar: Hermitage, Crozes-Hermitages, Saint-Joseph, Cornas en Saint-Péray. En al die wijn verdwijnt in de meer dan 2.000 eiken vaten in de kelders van de coöperatieve Cave de Tain.

Halte 3: De markt van Tournon

Paddenstoelen in alle formaten en vormen, bungelende varkenspoten en worsten, kleurrijke paprika's en blozende tomaten, zachte geitenkaas, zelfs een computerhersteller en een messenslijper. Enkele geuren, kleuren en indrukken van de levendige markt van Tournon. ‘Les Flamands, ce sont des Ch'tis, non?’, lacht een bebaarde geitenboer hartelijk boven de scherpe geur van de uitgestalde kazen met een flinke schimmelrand.

Met worst, geitenkaas en een stokbrood van op de markt in onze fietstas, trappen we naar de toren met het Mariabeeld erop die boven het stadje uittorent. Aan de 16de-eeuwse Tour de l'Hôpital is het uitzicht over de rode daken prachtig. De markt ruist voort aan onze voeten en aan de andere kant bewaakt het Château de Tournon de Rhône. Het kasteel is een museum over de geschiedenis en de soms bizarre gebruiken van de streek. Zoals de jaarlijkse steekspelen per boot. En de begrafenisstoet die in 1965 door de stad trok met de restanten van de eerste suspensiebrug over de rivier. Rare jongens, die Tournezen.

Halte 4: De sterren van Valence

De stilte verdwijnt als de ViaRhona dwars door Valence snijdt, de hoofdstad van het departement La Drôme. We leggen onze fietsen vast en kuieren lukraak door de wirwar van autovrije winkelstraatjes. Een stad vol leven, met een sierlijke kiosk - le Kiosque Peynet - uit 1862 als mooiste monument. Napoleon werd in deze stad gedrild als soldaat en daar zijn ze hier nog altijd fier op. De hedendaagse helden van Valence leven niet met het zwaard, maar met het keukenmes: sterrenchefs als Baptiste Poinot, Masashi Ijichi en - vooral - Anne-Sophie Pic hebben hier hun restaurant.
Nieuwsgierig naar het menu van een driesterrenrestaurant turen we door het raam van Restaurant Anne-Sophie Pic aan de Avenue Victor Hugo en verslikken ons in onze slok water. Voor het overdadige 'menu essentiel' met onder meer 'le homard bleu, rôti au beurre de homard, consommé cristallin légèrement fumé aux fruits rouges, livèche et lavande' betaal je 330 euro.

Te duur, vind je? Niet zo in Daily Pic in het stadscentrum. Een frisse bistro waar de sterrenchef haar gerechten slijt in glazen steriliseerpotjes. ‘Elk recept werd door Anne-Sophie bedacht’, vertelt Ella achter de toonbank. We kiezen voor een potje koolvis met curry en zwarte rijst. Heerlijk. En maar 8,90 euro.

Halte 5: Route du Soleil

Aan de rand van de stad trekt een bizar gebouw in pure art-decostijl onze aandacht. Het voormalige benzinestation is nu een monument en een herinnering aan de oude Route du Soleil. ‘Een halve eeuw geleden liep de weg naar de zon nog niet langs de autoweg’, vertelt de oude man achter de bar van Hotel Relais Sud. De kleine bar maakte ooit deel uit van het benzinestation en is één brok authentieke nostalgie. De barman herinnert zich nog de blinkende wagens uit de jaren 60 en 70 die toeterden als ze het benzinestation bezochten. ‘Veertig jaar geleden sloten de pompen. Ik stond hier toen ook al aan de bar.’ Stap er zeker eens binnen als je in de buurt bent en drink een espresso. 100% Franse charme.

Halte 6: Nougat met vijgen

Honing en amandelen. De hoofdingrediënten van nougat vind je volop langs de oevers van de Rhône. En nougatfabriekjes dus ook. Als we de nougaterie Arnaud Soubeyran in Montélimar binnenstappen, komt er net een stevige kokkin met opgerolde mouwen en een verse nougattaart in beide handen de keuken uit. Ze snijdt er een groot stuk af en serveert het aan een tafeltje van de tearoom.
‘Je peux vous aider?’, vraagt ze ons. ‘Le nougat? Mais bien sûr!’ Ze duwt ons het winkeltje binnen dat overladen is met nougat in alle smaken en kleuren.

Halte 7: Viviers, de schone slaapster

De stadjes Cruas, Rochemaure en Viviers lijken zo uit een aflevering van Game of Thrones gerukt. Natuurstenen huisjes met bruinrode daken, in een middeleeuws patroon gedrapeerd rond de heuvelflank. En boven op de top een kasteelruïne of een versterkte eeuwenoude kerk. En amper toeristen te zien.
Viviers spant de kroon, met een flinke brok geschiedenis en een bisschoppelijk paleis aan de rand van het stadje. Bisschoppelijk? ‘Al sinds de vijfde eeuw woont de bisschop van het bisdom Viviers hier’, vertelt Olivier Fidenti aan de balie van het toeristenkantoortje. ‘En dat voor een stad met amper 800 inwoners binnen de stadsmuren. Het maakt de kerk op de top de kleinste kathedraal van Frankrijk.’

Over steile kasseibaantjes en langs betoverend mooie hoekjes gaan we op ontdekking. Nogal wat huizen staan leeg, ook het zestiende-eeuwse Maison des Chevaliers in renaissancestijl met medaillons, zuilen en bas-reliëfs met riddertaferelen. De gemeente startte een inzamelactie om het te redden van verder verval. 100.000 euro is nodig, vertelt een affiche. ‘We noemen Viviers de schone slaapster, la belle endormi’, zegt Olivier. Tijd om wakker te worden!