Natuurkamperen in Nederland

Het leven in en rond een tent is ons niet onbekend, maar kamperen in een VW-­busje? Dat hebben we nog nooit gedaan. Samen met man­ en zoonlief arriveer ik bij Vintage Road Trips in Amersfoort, waar we onze oldtimer mogen oppikken. Na een lekker bakkie koffie krijgen we Guus toegewezen, een charmant oranje VW­-busje dat ongetwijfeld al veel harten veroverd heeft. Het is genoemd naar Guus Meeuwis, een Nederlandse zanger die het busje ooit gebruikte in een clip.

Alle busjes die hier verhuurd worden, zijn gebouwd tussen 1973 en 1978. De luchtgekoelde motor ligt achterin. Je kan er met vier personen in rijden én slapen. Als je met vier volwassenen op stap gaat, is het wel een vereiste dat je elkaar graag ziet en het niet erg vindt om samen in een kleine ruimte te leven.

Omdat het handig is om te weten hoe de banken tot bedden worden geplooid en waar het oliepeil gecontroleerd kan worden, luisteren we aandachtig naar de praktische uitleg. En dan neem ik met veel zin en een tikkeltje zenuwen plaats achter het stuur. Starten lukt meteen, oef, dat gaat goed. Het is even wennen, zo met een oldtimer de baan op, maar algauw maken de zenuwen plaats voor plezier. De ramen draaien we naar beneden ­ Guus dateert van voor het aircotijdperk. Een verfrissende wind waait naar binnen. We zijn vertrokken.

Onze eerste stop is recreatieboerderij de Sternhof in Zeewolde. Een groene plek op de grens van het nieuwe polderland en het oude vasteland, met – en dat lijkt ons wel wat – een blotevoetenpad.

De schoenen gaan uit, en we starten onze wandeling over de boerderij. Al die verschillende ondergronden onder onze voeten: een belevenis voor ons zoontje, maar ook voor ons. Niets boven vuile voeten om je één te voelen met de natuur.

Met schone voeten stappen we weer in ons busje en rijden richting Elburg, een gezellig stadje aan het water waar het fijn is om te kuieren en even neer te zitten voor een lunch. We slaan proviand in bij de plaatselijke supermarkt en rijden verder naar Zwolle, een Hanzestad die de moeite waard is om te zien.

Het middeleeuwse centrum lonkt, we maken een stadswandeling door de eeuwenoude steegjes. Nederland telt heel wat Hanzesteden, waarvan je er in deze streek veel kan bewonderen. Van de twaalfde tot de zestiende eeuw waren ze aangesloten bij het Hanzeverbond, een samenwerkingsverband voor deze steden en hun handelaren.

De eerste natuurkampeerplek die we met Guus oprijden, is de Dassenburcht in Punthorst. We kiezen een stekje op het open veld, dicht bij de grote zandbak waar mijn zoontje onmiddellijk druk bezig is met het maken van zandtaarten en ­kastelen.

Je kan ook kiezen om je tijdelijke huis in één van de hofjes te plaatsen zodat je echt op jezelf kan zijn. Het dak van Guus gaat omhoog, wat een extra dubbele slaapplek oplevert. Zijdeur open, stoelen en kampeertafel buiten en wij zijn klaar voor het aperitief.

Bij het ontbijt bekijken we de mogelijkheden in de buurt. Omdat er in deze regio niet veel bossen zijn, is de kans dat je in dit gevarieerde bos een ree of een das tegenkomt vrij groot. Misschien ligt het aan de druppels regen die nog steeds vallen, maar tijdens onze wandeling krijgen we de bewoners van dit bos niet te zien. Wel komen we na een kwartiertje stappen aan de zwemplas De Zwarte Dennen.

Vijvers als deze vind je hier in meerdere bossen en zijn natuurlijk of uitgegraven. Als een oase ligt het meer hier midden in het bos. Bij mooi weer kan je je aan een plonsje wagen, wij wandelen er omheen over het kleine strand en genieten van het uitzicht. Zwemmen, wandelen en picknicken, het kan hier allemaal. Dit bos wordt afgewisseld met vennen en heidevelden waar je uren kan stappen.

De busjes zijn niet gemaakt om lange afstanden te doen, maar de rit naar Haarle voelt toch een beetje als een roadtrip. Terwijl we langs de kleine binnenwegen tuffen, wordt ons busje met enthousiasme nagekeken. Eén van de vele plezieren van het on the road zijn met een oldtimer. Seppe zwaait vrolijk terug naar die vriendelijke Nederlanders.

Guus brengt ons naar de volgende natuurkampeerplek Twilhaar, gelegen op de Sallandse Heuvelrug. Een ideale plek voor natuurliefhebbers die er al fietsend of wandelend opuit willen trekken tussen grillige eiken, witte berken en jeneverbessen. Hier kan je flink klimmen en dalen doorheen het golvende landschap. Ook vogelliefhebbers komen graag naar het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug. Dit is het enige gebied in Nederland van het korhoen, dus doet Staatsbosbeheer er alles aan om de populatie van deze schitterende dieren te behouden.

Daar profiteren andere beestjes zoals boomvalken, nachtzwaluwen, hagedissen en vlinders ook van. Al zittend voor het VW­-busje beseffen we wat een verademing het is om tijdens het kamperen tijd te maken voor dingen die we in onze dagelijkse rush wel eens over het hoofd zien. We praten écht met elkaar, slaan een boek open dat we al lang willen lezen en hebben enkel aandacht voor elkaar en de natuur. En Guus, want dat is ons huis op wielen dit weekend. Alleen het hoogstnodige hebben we bij ons, en we missen niets.

Op de derde dag bollen we naar Nunspeet waar we het Kabouterbos intrekken. We krijgen een rugzakje mee vol verhalen en opdrachten, iets te eten en iets te drinken. Benieuwd volgen we de grappige wegwijzers.

Iets meer dan een kilometer lang worden we ondergedompeld in de magische wereld van die kleine vrienden met puntmutsen. Een echte aanrader als je op stap bent met je koters. Jesse en ik moeten moeite doen om Seppe bij te houden, hij rent van de ene verrassing naar de andere kabouter.

Terug in de grotemensenwereld sturen we ons VW­-busje – ja, het voelt al helemaal alsof het van ons is – naar Harderwijk. Een hongertje leidt ons naar palingrokerij Dries van den Berg. Vader en zoon zorgen samen met hun team voor dagelijks verse paling die gerookt wordt in hun ovens. Het gebruik van beukenhout uit de Veluwe zorgt voor de donkere gouden kleur.

Wanneer je in de winkel, waar je ook een lekker visje kan eten, vraagt of je de rokerij kan zien, word je met fierheid achter de schermen rondgeleid. We schuiven aan voor een portie kibbeling, een populaire snack die bestaat uit versneden vis die in beslag wordt gedompeld en vervolgens gefrituurd. Een portie gerookte paling en zalm gaat mee in de koeltas voor thuis.

Hanzestad Harderwijk is een bruisende stad op de Veluwe. De bewoners noemen dit de stad van de levensgenieters en na een wandeling kan ik me helemaal inbeelden waarom. In het centrum kan je shoppen en lekker tafelen of neerstrijken op één van de vele terrasjes. Deze stad ademt geschiedenis uit. De stadsmuur en de knappe herenhuizen zijn een lust voor het oog en de winkels zijn gehuisvest in gebouwen van lang geleden. Wat wij heel fijn vinden is dat aan de kust van Harderwijk een strandeiland ligt met een mooie boulevard. Hier wandelen geeft ons een instant vakantiegevoel.

Na dit stedelijke uitje sturen we Guus richting onze laatste overnachting in Drie, in Ermelo. Een fabelachtig kampeerterrein aan het Speulder­- en Sprielderbos, een heerlijk oud bos waar de natuur haar gang mag gaan. Een deel van het bos wordt gebruikt voor houtproductie. Enkel de rechte bomen worden gekapt, de kromme blijven staan, wat een mysterieus beeld oplevert. Daarom kreeg dit bos de bijnaam ‘bos van de dansende bomen’.

Deze fantastische plek is dan ook een inspiratie geweest voor veel rijke volksverhalen. Een reusachtige kever, uitgehouwen in een echte boom, symboliseert de aanwezigheid van vele mestkevers, tot groot plezier van zoontje Seppe die hen maar al te graag over zijn handen laat kruipen om hen te bewonderen. Vorige bosbezoekers hebben hier zelf hutten van takken gemaakt. Mijn twee jongens bestuderen de hutten en dragen met plezier hun takje bij. We dwalen rond tussen de sparren, bemoste eiken, beukenbomen en varens. Verschillende wildkijkschermen zijn opgesteld voor de nieuws gierige wandelaars die de bosbewoners willen bewonderen.

Wie zin heeft in wat meer actie kan naar het hoogste Klimbos van Nederland in Garderen. Ben je een durfal, dan kan je je wagen aan de 25 meter hoge route waarbij je met een fiets als een koorddanser van boomtop naar boomtop gaat: spannend!

Helaas moeten wij het houden bij een wandeling op de begane grond: om de hoogte in te gaan, moet je een meter twintig zijn, Seppe meet een meter acht. Een goed excuus om zeker nog eens terug te komen. Maar voorlopig houden we het bij het voornemen om wat vaker tijd in het groen door te brengen. En Seppe? Die is vastbesloten om later zelf een ‘Guus’ te kopen.

Natuurkamperen is duurzaam kamperen op kleine, eenvoudige campings. Geen campings met winkels en entertainment ’s avonds, gewoon even een weekend of langer ontsnappen aan alle drukte in het groen.

Staatsbosbeheer is een Nederlandse organisatie die zich inzet voor het koesteren van natuur en landschap en zorgt voor het beleven en duurzaam benutten van de natuur. Ze beschikt over 24 natuurkampeerterreinen. Op sommige plekken kan je in een tipi logeren, op het water of in een boomhut. Je kan ook kamperen met je eigen kampeermiddel, of zoals wij in een gehuurde VW­-camper.

Tekst en foto’s Ellen van den Bouwhuysen

Dit artikel is verschenen in september 2016.