‘Pad of geen pad, ik ga waar ik wil’

Dat kamperen kreeg ze van haar ouders mee. Zin in reizen en ontdekken net zo goed. ‘Ik herinner me nog hoe plezierig het was dat we met de tent kampeerden en gingen vissen. Wat we zelf hadden gevangen, kwam ook op ons bord. Ik was toen een jaar of zes’, vertelt Niké. ‘Er waren wel veel muggen, daar in Noorwegen. Dat was minder leuk.’

Een paar jaar geleden trok ze op Erasmusstage naar Noorwegen, want Scandinavië ligt haar wel. ‘De bergen zijn er zo mooi en de mensen hebben er een intense band met de natuur. Ik hou van die mentaliteit. Ze werken flink door tot vijf uur, maar dan is het ook gedaan. Ze wandelen, trekken met de kinderen naar de speeltuin of gaan sporten in de natuur.’

Allemansrecht

Na die stage trok Niké een maand lang in haar eentje door Zweden en Noorwegen. Het hoogstnodige in een rugzak en haar neus achterna. ‘In Scandinavië gaat dat makkelijk. Door het allemansrecht hoef je geen camping te zoeken. Je mag kamperen in het wild, als je maar geen vuil achterlaat en de natuur respecteert’, weet ze. ‘Ik keek ernaar uit om de bergen in te trekken en tijd alleen door te brengen op kleine eilandjes voor de Zweedse kust. Veel voorbereiding heb je niet nodig op kampeeravontuur. Ik weet ongeveer wat ik wil doen, maar ter plekke volg ik mijn gevoel. En pad of geen pad, ik ga waar ik wil. Ik lift ook vaak en dat levert goeie tips op. Zo kreeg ik in Gränna een tip om over te steken naar het kleine eiland in het Vätternmeer. Daar staan maar tien huizen. Het was mijn eerste nacht helemaal alleen. Ik heb er zelfs mijn naam in een boomstronk gekerfd. Van de natuur kan ik echt genieten in mijn eentje. Ik voel me nooit eenzaam, ben sociaal en spreek mensen aan als dat nodig is.’

Calorieën tellen

‘Om te slapen heb ik een licht eenpersoonstentje, een kort matrasje en een kleine slaapzak mee. Daarnaast een kookpotje, een brander en een fles ethanol. Mijn zakmes ook, en een boekje want ik noteer af en toe wat in me opkomt. Soms zet ik dat tentje niet eens op. Slapen onder de blote hemel en kijken naar de sterren is heerlijk.’

‘Eten is wel belangrijk’, vindt Niké. ‘Geen probleem als je weet dat er een dorp is onderweg. Maar voor een trekking van vijf dagen tel ik vooraf calorieën. Hoeveel heb ik er nodig? Welk eten geeft mij die en weegt toch niet te veel? En dan puzzelen en soms dingen eten tegen je zin. Havermout bijvoorbeeld. Drinken is al even belangrijk. In Scandinavië vind je bijna altijd zuiver water in snelstromende riviertjes. Elders moet je dat zelf meenemen. Niet zo eenvoudig als je al een rugzak van zeventien kilo draagt.’

Weg van de beschaving

Straks vertrekt ze voor een jaar naar Melbourne, maar rond deze tijd trekt ze nog een keer met haar hond Müsli door Ierland. ‘Het is een speelse Ierse setter, vandaar het idee. Maar hij kan niet mee down under, dus is dit een manier om afscheid te nemen. Mijn kampeerspullen moeten wel mee op stage, want ik ben van plan om na afloop door Nieuw-Zeeland te trekken. Daar zijn bergen en groen. Weg van de beschaving, zonder luxe. Da’s mijn ding.’

1. Reis licht

   Als alles in je rugzak moet, neem dan alleen mee wat je echt nodig hebt. Elke kilo gaat na een tijd doorwegen. Zorg er zeker voor dat je droog en warm kan blijven. Kijk ook uit naar licht materiaal voor de nacht. Tent, slaapzak, matrasje, ze bestaan in degelijk en licht materiaal.
    

2. Laat weten waar je bent

   Trek je alleen rond, laat vrienden of familie weten waar je bent en hoe lang je zal wegblijven. Zij zijn een stuk geruster en zelf weet je dat iemand hulp kan sturen. Ik ben met mijn ouders verbonden door een tracker-app op de smartphone. Zo kunnen ze me volgen.
    

3. Ga ervoor en doe het

   Als je ervan droomt op avontuur te gaan, redeneer je plannen niet kapot. Ook al heb je het nog nooit gedaan en vraag je je af of je het wel kan, ga. Laat onderweg je gezond verstand spreken en spreek mensen aan als je iets wil weten. Je loopt heus niet in zeven sloten tegelijk.