'Spullen nemen veel ruimte in, in je huis én in je hoofd'

 Had je altijd al een vrije geest?

Valerie: ‘Dat denk ik wel. Ik kom uit een ondernemersfamilie, maar tegelijk wilde ik al van jongs af echt gaan voor wat me energie geeft en blij maakt. Op mijn zeventiende ben ik twee jaar gaan reizen. Ik kocht nooit een retourticket, want er kon zich altijd een nieuwe aanlokkelijke bestemming aandienen. In de Alpen botste ik op Tim. De vonk sloeg over. We hielden allebei beiden van skiën, snowboarden… En reizen, natuurlijk. Zo hebben we twee jaar gereisd op een dagbudget van 9 euro per persoon en 2 euro voor de hond. We trokken door Europa en later door Midden-Amerika. In Guatemala huurden we een studio aan een meer en daar ontstond de idee voor The Nomads Bus.’

Jullie kozen voor een huis op wielen. Hoe ging dat?

Valerie: ‘Via crowdfunding kochten we een gele schoolbus van twaalf meter lang. Die werd verscheept naar België en met vrijwilligers die we via workaway vonden werd ze omgebouwd tot hostel op wielen. Ondertussen was ik zwanger. Toen Fenna anderhalf was, vertrokken we. Wij hadden onze eigen ruimte achterin, verder namen we telkens zes gasten mee. We reisden rond naar de Alpen, Oostenrijk, Noorwegen, het Baskenland, ... Het was een onvergetelijk avontuur. Als we wat privacy wilden, hadden we onze eigen ruimte of gewoon een wandeling in de natuur. Na drie jaar kwam onze zoon Ziggy erbij en kochten we een camper voor ons gezin. Dat liep perfect. In een camper van veertien vierkante meter ga je heel bewust om met je spullen. Wat ik niet meer gebruikte, gaf ik weg. Ooit pasten we op een grote villa van vrienden en naar mijn gevoel geldt de regel: hoe groter je huis, hoe meer je moet opruimen. Bovendien nemen spullen plaats in. In je huis, maar ook in je hoofd. Dat heeft het leven op wielen me alleszins alvast geleerd.’

Wat bracht het nomadenleven jou?

Valerie: ‘Dat ik mijn plan A kan leven zonder me te laten tegenhouden door dingen die ik eerst nog zou moeten doen. Zoals genoeg geld verdienen, of een diploma halen. Tim en ik hebben altijd gehouden van de vrijheid om te kunnen doen wat dicht bij ons ligt. Vaak durven mensen dat niet. Uit je comfortzone stappen is ook niet zo makkelijk. Daarom bieden wij nu ook coachings aan, want eerlijk: het begint gewoon met die eerste stap. Wij geloven en vertrouwen heel erg dat het goed komt. Lukt het niet? Ga dan één stap terug. Maar: laat in je leven tijd en ruimte voor wat er op je pad komt, voor wat écht bij je hoort. Je kan makkelijk bedenken wat er allemaal fout kan gaan, maar keer het eens om: wat kan er voor moois gebeuren?

Wij hebben ook altijd veel steun gehad. Er zijn zo veel hulpvaardige, vriendelijke mensen. Voor we de bus hadden, deden we veel aan couchsurfen. En bij de technische mankementen van de bus waren er altijd mensen die ons wilden helpen om het te fixen. Het leven hoeft niet helemaal vast te staan. Vrij bewegen begint bij vrijheid en vertrouwen in je geest.’

 En hoe gaat het verhaal verder?

Valerie: ‘Tijdens de lockdown verbleven we in een klein huisje in het Zwarte Woud. Daar namen we de tijd om in alle rust na te gaan hoe we verder wilden. We hadden namelijk de bus verkocht. Niet omdat we het beu waren, maar we waren wel klaar met alle technische mankementen die erbij kwamen kijken. Het was tijd voor een nieuw avontuur. We trokken nog een jaar met onze camper door Europa, op zoek naar de beste plek om te settelen. Toen besloten we om in Åre te gaan wonen. Dat is het grootste en zeker ook gezelligste skigebied van Zweden. De natuur is hier winter en zomer prachtig. We bouwen hier ons leven op als coaches, influencers, fotografen, we skiën en mountainbiken, … We verhuren ook een huisje als zij-project, maar dat is niet onze hoofdfocus. Die blijft, zoals gezegd, een open geest houden voor zo mogelijk nog meer magie in ons leven.’