Avontuur in de Vercors

In de Vercors kan je veel wandelen, maar je kan er ook verschillende wateractiviteiten doen. Suppen, bijvoorbeeld, of Stand Up Paddle Surfen. Je staat op een soort van surfplank en je beweegt je voort met een peddel of gewoon met de wind. In het begin vond ik het wel moeilijk. En daarna vond ik het nog steeds redelijk lastig om mij niet te veel te laten meevoeren met de wind.

Het was ook wel eng om zo alleen op een surfplank te staan, in het midden van het meer en niet wetend hoe diep het meer is. En als ik op de surfplank zat, was het ook niet echt gezellig om mijn voeten in het water te hangen. Aan het meer was wel een mooi kiezelstrand.

Stand-up paddles kan je huren bij Camping de la Plage. € 13 voor 1 uur. www.camping2laplage.com

Canyoning is zeker geen sport voor mietjes. Het is een soort van klimmen, waarbij je aan een touw afdaalt langs watervallen. Voor alle bangeriken: zet het maar uit je hoofd! Mijn mama wou niet mee, en mijn broertje Jules mocht niet – omdat hij nog te klein was. Op de startplaats moesten we een wetsuit aandoen. Met daarboven een waterbestendige trui met kap en daarboven nog een klimriem met allerlei frutseltjes eraan. Onder aan de klimriem hing er iets wat leek op een plastic pamper. Daarmee kon je van watervallen glijden zonder pijn te krijgen aan je zitvlak.

Toen we al onze spullen aanhadden, moesten we nog een wandeling maken van een paar minuutjes, door een koeienweide. Toen we dan eindelijk in het water lagen, begonnen we aan de tocht. Al vanaf het begin voelde ik waarom mijn kleine broertje niet mee mocht.

Tijdens de tocht zijn we voorbij prachtige landschappen ‘gegleden’. Op sommige plekken leek het wel een wildwaterpark. We mochten ook van watervallen springen. De hoogste was zeven meter! Maar daar mocht ik niet vanaf springen omdat ik nog te jong was.

Op het einde van de tocht mochten we voor een allerlaatste keer van een hoge waterval springen. Een paar mensen wilden niet (ze zeiden het niet, maar ik denk dat ze gewoon te bang waren).

www.revedecimes.com/canyoning.htm

Als je naar de Vercors gaat, ga je er zeker gedeeltelijk naartoe voor de mooie landschappen, oude gebouwen die nog in perfecte staat zijn of ruïnes. Zoals deze mooie toren die we tegen kwamen tijdens de ezeltocht.

Voordat we in de Grotte de la Luire gingen, deden we onze warmste kleren aan, want het kan heel koud worden in een grot. Daarna mochten we zelf onze kaarsen maken met een reep paraffine, een lucifer, een lantaarn en een touwtje (foto rechts). Voor de grot lag er slib. Dat kwam omdat er daar - als het geregend heeft - een beekje stroomt.

Toen we binnenkwamen, was er in het begin nog licht. Maar dan… deed de gids het gewoon uit. In het begin was ik wel een beetje bang. Maar toen besefte ik dat het helemaal niet donker was, door onze lantaarns. Eigenlijk was het best gezellig, wel koud natuurlijk. De gids vertelde dat de grot tijdens de Tweede Wereldoorlog werd gebruikt als ziekenhuis.

Een ezeltocht is niet gewoon ‘het ezeltje gaan halen en wegwezen’. Nee, er hangt heel wat voorbereiding aan vast. Stevige bergschoenen zijn zeker nodig, want het is een wandeling met veel heuvels en vlaktes. En als je ’s middags iets wil eten, moet je zeker je picknick meenemen.

Misschien denk je wel: ‘Zo’n ezel, dat zorgt toch alleen maar voor last?’ Nou, ja. Soms wel. Maar meestal was ik blij dat niet ik, maar de ezel al dat gewicht moest dragen. Het was wel tof dat we af en toe eens op de ezel mochten zitten. Niet te lang natuurlijk, want ocharme, dat ezeltje.

Anes de bât du Souillet: www.kiska-vercors.com

Tekst Alix De Boever - Foto's Thomas De Boever

Dit artikel is verschenen in april 2015.