Het timbre van de geschiedenis

De centrale lift is de blikvanger van het gebouw, een toonvoorbeeld van de art nouveau. Publieksmedewerker Annelien Verbeeck neemt ons via de fraaie houten trap met gietijzeren balustrade mee naar de eerste verdieping, waar het verhaal vanaf de prehistorie wordt verteld. Het is er muisstil. Met de audiogids kan je 278 klankfragmenten oproepen. Annelien wijst op bijzonderheden en anekdotes. Tussen de lijnen lezen we haar liefde voor het ambacht. Ze gaf tien jaar les aan instrumentenbouwers, beaamt ze. “Onze collectie bestaat uit 8000 instrumenten waarvan er 1200 op zaal staan. Daarmee behoren we tot één van de grotere muziekmusea in de wereld.”

De middeleeuwen, de renaissance en de Verlichting glijden voorbij. In een vitrine wordt het verschil tussen de gamba en de viool uitgelegd, in een ander gaat het om de instrumenten die in de opera worden gebruikt. Een oudere dame staart met vochtige ogen in het niets, luisterend naar een harp op haar audiogids. “De tokkelinstrumenten zoals de mandoline en de gitaar zijn altijd huiskamerinstrumenten geweest. De grote componisten schreven nauwelijks voor gitaar”, vertelt Annelien.