‘Ik kan niet meer zonder stiltevakanties’

Hoe ben je erbij gekomen om de stilte op te zoeken tijdens je vakantie?

Ariadne Wils: ‘De allereerste keer was tien jaar geleden. Mijn werkgever ging failliet en ik had een periode van bezinning nodig. Ik boekte een vlucht naar Porto en begon aan de 280 kilometer te voet naar Santiago de Compostela. Om echt goed te kunnen nadenken, stapte ik bewust alleen. Ik ervoer intense stilte, zoals nooit tevoren eigenlijk. Je ontmoet wel mensen en de gesprekken ’s avonds in de herberg voor de pelgrims zijn heel verrijkend, maar je stapt ook kilometers en kilometers alleen. Geen internet, gsm aan de kant, heel bewust alleen met je eigen gedachten, wat gelukkig niet tot piekeren leidde. En ondertussen overweldigd worden door de pracht van de natuur. In de stilte zie je meer, en tegelijk gebeurt er ook iets vanbinnen: ik had regelmatig een AHA-moment, een inzicht dat ik zonder die stilte misschien niet had gekregen. Er waren geen overbodige prikkels van buitenaf. Ik heb veel losgelaten op die wandeling en toen ik weer thuiskwam, wist ik wat ik wilde.’

Ondertussen boek je heel bewust stiltevakanties?

‘Daarna ontdekte ik dat je in de Abdij van Orval stilteretraites kan doen. Tijdens zo’n retraite is het altijd stil: geen gsm, niet praten tijdens het eten, enzovoort. In de abdij is het stil, en in de bossen rondom hoor je enkel natuurlijke geluiden. Ik ontbijt en trek het bos van de cisterciënzers in. Daar ben je alleen, je moet een sleutel gaan vragen om erin te mogen. Ik voel me dan één met de natuur, vrij van alles. In de stilte kom je bij de essentie. De essentie van jezelf, van je omgeving, van je leven, van hét leven zelfs. Ik weet zeker dat je dat nooit tot op dat niveau zou ervaren als je met zijn tweeën zou gaan. Dan ga je toch weer ook bezig zijn met de ander. In je eentje voel je je echt deel van een groter geheel. En je beseft over hoeveel futiliteiten je je als mens te vaak druk maakt. Die stilteweken geven me een heel diepe innerlijke rust en tegelijk ook energie. Sindsdien boek ik twee keer per jaar stiltevakanties, ik kan niet meer zonder.’

Wat doe je tussendoor als je behoefte hebt aan stilte?

‘Het Westen zit altijd vol actie en geluid. Er zijn ook veel mensen die niet met de stilte om kunnen, alsof alles volgepland moet staan en we bezig moeten zijn. Vroeger was ik ook zo en daar wil ik nooit meer naar terug. Nu run ik een bedrijf en heb ik samen met mijn partner vier kinderen, en toch sta ik op die stiltemomenten. Bijna dagelijks ga ik wandelen. Ik zet het vast in mijn agenda, vertrek uit mijn kantoor en wandel in het Rivierenhof of in Ertbrugge, in Deurne. Tijdens het weekend zoek ik bijvoorbeeld de bossen op van de Trappisten in Westmalle. Er zijn nog heel wat plekjes die op mijn lijst staan: Averbode, de Merodebossen, … Met de lockdown kan ik mijn weekje Orval niet boeken, maar er zijn voldoende andere plekken. En ondertussen spaar ik voor een reis naar de Himalaya in Nepal. Daar wil ik drie weken in stilte bij de monniken doorbrengen. Ik kijk er nu al naar uit.’