Langs trage wegen met zicht op Alden Biesen

Onze eerste stop is – hoe kan het ook anders – de landcommanderij Alden Biesen. Het imposante kasteeldomein, met onder andere het kasteel, een orangerie, een kapel, het Apostelhuis, buitenhof en een Engelse en Franse tuin, was ooit de hoofdzetel van de Duitse Ridderorde. Enkele decennia geleden werd het omgetoverd tot een bruisend cultuur- en congrescentrum. De site ademt cultuur en geschiedenis uit. Toch overleed de laatste bewoner, Jonkheer A. Roelants du Vivier, pas in 1974. ‘Het was een zonderling figuur. We zagen hem wel eens tuffen op een aftandse brommer met een sigaret in de mond. Niet echt wat je van een kasteelheer verwacht’, lacht Maria. Een leuke manier om het kasteel te verkennen zijn de ‘Bilzen mysteries’. Ga overdag op onderzoek en ontrafel het complot van Alden Biesen of stap bij valavond mee met acteur Jan Decleir in het betoverende verhaal van de landcommanderij. Ook een rondrit in een elektrisch wagentje is een aanrader om het domein en de buurt te verkennen.
Kasteelstraat 6 – bilzenmysteries.be

We steken de straat voor het kasteel over en beginnen onze wandeling langs trage wegen. Nicolas draait zich nog even om en werpt een blik op het kasteel. ‘In maart 1971 is er brand uitgebroken in het kasteel. Het dak stond in een mum van tijd in lichterlaaie. Ik herinner me dat moment nog levendig, want ik ben foto’s komen nemen. Die brand was een drama’, vertelt hij.
Meidoornhagen wijzen ons de weg en we laten het verkeer ver achter ons. ‘We kunnen zo rond het hele kasteeldomein wandelen’, legt Emmanuel uit. We passeren een rietveld dat dient om het water van het kasteel te zuiveren. Koeien en schapen kijken ons even aan om vervolgens rustig verder te grazen. Wanneer we aan de voormalige voetbalterreinen komen, halen de gidsen herinneringen op. ‘Hier hebben we 25 jaar lang met Pasar tentenkampen voor kinderen georganiseerd’, verduidelijkt Maria. Met het terrein heeft de gemeente grootse plannen. Hier wordt een kampeerplaats voorzien voor tenten, campers en caravans. ‘Het zou een unieke verblijfsformule worden’, vertellen de gidsen.

Het domein Alden Biesen ligt bezaaid met prachtige hoogstamboomgaarden, goed voor meer dan 500 unieke soorten. Bij het begin van onze wandeling komen we een aantal pareltjes tegen. Peren, appels en kersen hangen blozend aan de bomen. De boomgaarden maken deel uit van het historische landschap. ‘Het kan hier best druk zijn in het oogstseizoen, want iedereen mag komen plukken. Dan worden er ook mobiele persen geïnstalleerd en kan je het fruit dus ter plaatse laten persen’, aldus Nicolas. ‘Bovendien worden de boomgaarden nog verder uitgebreid. De weg van de kerk naar het kerkhof, Kamp, loopt trouwens als trage weg volledig door de boomgaarden.’ En wanneer we aan het kerkhof staan, zien we twee jonge vrouwen vrolijk met een elektrisch wagentje door de boomgaarden rijden. Een mooi, idyllisch tafereel.

We duiken iets verder de holle wegen in. De stilte overheerst. We horen alleen de bomen ruisen, de vogels fluiten en de insecten zoemen. Emmanuel wijst op de dassenburchten. ‘We bevinden ons in het Clerckx Weidje’, de thuishaven van de das. De holle weg is door de eeuwen heen uitgesleten in het landschap en de flanken zijn begroeid met onder meer zomereiken en gewone essen. Hier heerst een microklimaat dat tal van dieren aantrekt. De naam Clerckx Weidje verwijst naar het feit dat je hier vroeger veel hooilanden vond.’ Wanneer we de holle weg verlaten, komen we op de Keiberg waar weidse uitzichten ons verleiden. ‘De Keiberg is één van de hellingen in de Ronde van Limburg’, weet Emmanuel nog te vertellen.

En zo wandelen we langs het Poortgebouw het ommuurde deel van het kasteeldomein weer binnen. In het voormalige apostelhuis is nu een bistro gevestigd. We genieten er van het toepasselijke biertje ‘Heer van Biesen’. De fraaie Maastrichterallee met de vele lindebomen nodigt uit om verder te wandelen naar het kasteel. Iets verder wijzen vlonders ons de weg naar een knap aangelegde picknickplaats. Via de Engelse tuin, waar een obelisk de aandacht trekt en een ijskelder verscholen ligt, wandelen we terug naar de voorkant van het kasteel. De Waterburcht staat ons hier sierlijk op te wachten. Tussen de bomen zie ik nog een bruidspaartje poseren voor de lens. Een laatste stop is de prachtige Franse tuin die in 1991 heraangelegd werd. Een beetje Versailles in Bilzen …