Naar Normandië met kinderen

Het eerste wat opvalt bij aankomst in Étretat is dat de dijkpromenade vrij kort is. Her en der sieren kleurrijke borden de promenade. ‘We mogen dan een stad zijn, Étretat is in werkelijkheid een dorp gebleven dat gelukkig ontsnapt is aan het massatoerisme’, benadrukt Magali Dallet, de directrice van de toeristische dienst.

Het is eind april, regenachtig en koud. ‘De beste periode is van mei tot einde september, we hebben vandaag gewoon pech’, roept ze verontschuldigend in. Maar ondanks het minder goede weer, priemt helder licht doorheen de wolken. ‘Het was dat licht dat tal van bekende impressionisten naar hier lokte. Isabey en Alphonse Karr waren de eersten, in hun spoor volgden later bekende artiesten als Courbet en Monet.

‘Monet verbleef hier de hele winter 1868 en stelde steevast zijn schildersezel op het strand op, vlakbij de beroemde krijtrotsen. Kwatongen beweren zelfs dat hij het niet aandurfde op de krijtrotsen te gaan staan, wegens zijn grote liefde voor onze nationale drank, de cider.’

Bordjes op de dijk geven trouwens uitleg over de werken die Monet hier schilderde. ‘De kunstenaars bezorgden ons een naam en faam’, gaat Magali verder, ‘maar we zijn vooral een familiale bestemming gebleven. Gezinnen met kinderen bieden we een breed aanbod. Dat gaat van écht aangepaste kindergerechten in tal van restaurants en hotels, tot specifieke attracties zoals een avonturenpark in het nabije Fécamp waar kinderen met hun ouders tussen de bomen kunnen klimmen, wandelen en abseilen op een hoogte die varieert van 2 tot 17 meter.

Leuk, ook voor kinderen, zijn onze wandelingen met audioguides, die we aanbieden aan 12 euro, met een aanbod van diverse thematische stadswandelingen, rond o.a. architectuur, natuur, cultuur, het maritiem verleden enz. Een leuk souvenir ook. Speciaal voor kinderen hebben we ook een zoektocht in de voetsporen van de legendarische meester-inbreker Arsène Lupin, een wereldberoemd personage in Frankrijk. Zijn geestelijke vader Maurice Leblanc schreef hier in de Clos Lupin, dat je nu kunt bezoeken, zijn meeste romans. Tijdens deze wandeling krijgen de kinderen tal van vragen op te lossen.’

Info: www.etretat.net.

Enkele kilometers buiten Étretat proef je meteen de charme van de boerderij als je met het hele gezin langsloopt in Le Valaine. Deze geitenboerderij ligt hoog boven de krijtrotsen met prachtig zicht op zee. De 8de-eeuwse statige Manoir de Cateuil domineert er het uitzicht.

Hierrond strekt zich een boerderijdomein van goed 20 hectare uit. Kinderen joelen er dat het een lust is en de schapen lopen er rustig rond terwijl de geitjes opspringen als iemand hen nadert. Ook varkens, ezeltjes, konijnen, pony’s en andere neerhofdieren kleuren deze levendige boerderij, waar je in een van de keurig gerenoveerde stallen een expo ontdekt over het leven op de boerderij terwijl in een andere ruimte een workshop plaatsvindt waarbij het jonge volkje druk doende is met het uitvoeren van allerlei opdrachten.

Hiernaast zijn er rondleidingen op de boerderij van ca. 1 uur waarbij je alles verneemt over deze hoeve. Bij de boerderij hoort ook een boetiek, waar je terechtkunt voor de vers op de boerderij bereide geitenkaas en ook chocolade en pralines op basis van geitenmelk. ‘Wellicht niet zo goed als de Belgische chocolade, maar we benaderen toch die kwaliteit’, stelt de uitbater trots. We proeven en knikken: de pralines zijn lekker

Info: levalaine.com.

Op amper enkele kilometers van de op één na belangrijkste Franse bedevaartplaats, Lisieux – vermaard om de Heilige Theresia –, waan je je zowaar in Afrika! We gaan dus op safari in het Cerzapark. Pedagogisch verantwoordelijke van het park, Camille, is er onze gids.

‘Het park ontstond in 1986 op initiatief van twee broers, Thierry en Patrick Jardin. We zijn méér dan een zoo of een safaripark. Eerst en vooral een studiecentrum dat ruime aandacht besteedt aan het beschermen van diersoorten die met uitsterven bedreigd worden. Het welzijn van de dieren staat voor ons absoluut voorop. Vandaar de grote leefruimte die we voor hen gecreëerd hebben. Op zo’n 60 hectare leeft een duizendtal dieren in semivrijheid. Dat varieert van de kleinste tot de grootste dieren, afkomstig uit de vijf continenten. Van de meest vermaarde dieren tot de meest zeldzame.’

Twee bewegwijzerde wandelpaden voeren de bezoekers – en dat zijn er jaarlijks zo’n 300.000 - door dit heuvelachtige terrein. Langs het rode circuit (reken op 1 u.) wandel je voorbij Afrikaanse toppers zoals leeuwen, giraffen, zebra’s, panters en twee… stokoude en makke neushoorns.

‘Vergis je niet’, waarschuwt Camille, ‘ze zien er erg lui en mak uit, maar als ze in toorn ontstoken zijn, kunnen ze met een snelheid van 50 km/uur komen aanstormen, bovendien wegen ze boven de twee ton. Je maakt je dan maar best snel uit de voeten als dat nog kan.’ Reken voor het gele circuit anderhalf uur. Je wandelt er door de dierenwereld van Azië, Amerika en Australië en ontmoet er witte tijgers, luipaarden, tapirs en tal van primaten.

Verder kun je hier ook een excursie van een halfuurtje met het safaritreintje maken, ideaal om enkele fraaie kiekjes van de dieren te maken. Loop ook eens langs in de tropenhal met zijn vleermuizen, schildpadden, maar ook krokodillen, pythons en andere gevaarlijke slangen. En tijdens de projectie van een amusante 3D-film verneem je op ludieke wijze veel over het leven van de bedreigde diersoorten.

Camille neemt ons na het bezoek nog mee naar enkele van de 26 prachtige lodges die aan de rand van het dierenpark gebouwd werden en waar bezoekers kunnen overnachten.

Kleine kangoeroes (wallaby’s), enkele trotse pelikanen en andere kleine dieren kruisen ons pad. De lodges bieden ruim comfort met een volledig uitgeruste kitchenette, douche, tv-salon, bedden voor 4 tot 6 personen en een terras met panoramisch zicht op het park.

Info: www.cerza.com

Villers-sur-Mer is een badplaats die je onwillekeurig doet denken aan Knokke-Heist. Ze is alleen iets minder mondain dan het excentrieke Knokke. Het is bovendien de énige Franse badplaats die op de meridiaan van Greenwich ligt. Vanaf 1850 werd Villers uitgebouwd tot een badplaats met aanzien. Het werd door de Duitsers bezet in de Tweede Wereldoorlog en bevrijdt door de brigade van de Belgische generaal Piron. Na de oorlog kende het oord een grote groei.

Die middag wacht onze gids Pamela ons op bij de toeristische dienst. Ze loodst ons via enkele boeiende plekken tot op het strand voor onze natuurwandeling naar en langs de Falaises des Vaches Noires. We nemen een duik in de tijd en in de wereld van de geologie en paleontologie. Pamela vertelt ondertussen een boeiend verhaal en ook de kinderen in onze groep beleven duidelijk pret. Deze kliffen van de Zwarte Koeien, een verwijzing naar de grote zwarte rotsblokken die afbrokkelen en die van veraf doen denken aan een kudde koeien die langs de rand van de zee lopen, zijn ruim 100 m hoog en strekken zich over 5 kilometer uit tussen Villers-sur-Mer en Houlgate.

Alleen bij laag water kun je er onder begeleiding van een gids gaan wandelen, want de toegang tot de kliffen is verboden, gezien het gevaar op verzakkingen en drijfzand.

Pamela neemt overigens ruim de tijd om het de kinderen naar hun zin te maken bij het zoeken naar opmerkelijke fossielen en kleurrijke schelpen, waarbij ze ook de diverse vormen verklaart. Er is overigens keuze uit verschillende natuurwandelingen. De hele doortocht van deze Falaises is 6 kilometer lang en duurt, gezien je over het strand wandelt, zo’n 4.30 uur.
Info: www.villers-sur-mer.fr.

Pamela is duidelijk nog niet vermoeid na de strandwandeling. Ze neemt ons even buiten het centrum van Villers-sur-Mer mee naar de Paléospace. ‘De vondst van de vele fossielen in het massief van de Falaises des Vaches Noires lag aan de basis van het ontstaan van dit museum in 2011’, verduidelijkt ze. ‘Het opmerkelijke aan dit museum is dat het vooral werd uitgebouwd door vrijwilligers, bijgestaan door wetenschappers.’

Het bezoek fascineert, hoewel het hoofdzakelijk de lokale prehistorische geschiedenis in de kijker zet, en het bruist binnen van het leven dankzij het jonge volkje dat hier massaal op bezoek komt. Het lijkt binnen wel Jurassic Park en tal van vondsten die er tentoon staan dateren uit deze tijd. De grote blikvanger bij de levensgrote skeletten is ongetwijfeld de ichtyosaurus, in feite ooit een gigantische vishagedis. ‘We noemen haar liefkozend Anna’, lacht Pamela. ‘Ze is trouwens uniek in de wereld en ze oogt inderdaad met haar 5,40 meter lengte indrukwekkend.’

‘Het label Famille Plus wordt niet licht toegekend aan vakantieoorden. Ze moeten er heel wat voor over hebben’, zegt Raymond Prevel, de viceburgemeester van Hauteville-sur-Mer. ‘Er worden een aantal strenge voorwaarden opgelegd, opdat gezinnen met kinderen in dergelijke station van een onvergetelijke vakantie kunnen genieten. We zijn blij dat we dit label reeds in 2009 verwierven.’

De toeristische dienst van dergelijke gemeenten, waarbij Hauteville als een voorbeeld geldt in Normandië, staat daarbij in voor de uitvoering. Een Famille Plus-vakantieplaats biedt de garantie dat het onthaal is aangepast aan de wensen van kinderen en gezinnen: animaties, voorzieningen, veiligheid, een aangepaste gezinsvriendelijke verblijfsprijs zijn evenveel vereisten.

Hauteville biedt een brede waaier aan activiteiten zoals visinitiatie, initiatie zeilwagen rijden, klimmuur met diverse routes, fietsoriëntatietochten voor het gezin, workshops rond ambachten en brood bakken, bezoeken aan de boerderij, een breed sportaanbod en tijdens de zomervakantie een dagelijks animatieprogramma. Van de 106 stations Famille Plus in Frankrijk zijn er zes in Normandië met naast Hauteville ook Agon-Coutainville, Cabourg, Merville-Franceville, Le Havre en Forges-les-Eaux.

Info: www.ocmt.fr – www.familleplus.fr.

De laatste dag van ons verblijf gaan we na een verkwikkende nacht in badplaatsje Agon-Coutainville fietsen. We zoeken een deeltraject op van de fietstocht v , een ca. 230 kilometer lange tocht (varianten inbegrepen) die gaat van de landingsstranden tot aan de Mont-Saint-Michel, weliswaar opgesplitst in diverse etappes waarvan de lengte varieert van 14 tot 52 kilometer.

Het is een boeiende tocht die je door verschillende landschappen en tal van toeristische blikvangers voert en die (oudere) kinderen ook graag zullen verkennen. Maar ook kleinere kinderen kunnen zich op kortere deeltrajecten beslist uitleven. Het totale traject is goed voor een weekje vakantie, als je er de bezoeken bij rekent. Van de landingsstranden gaat het door het redelijk vlakke Regionale Natuurpark van de moerassen van de Cotentin en het Bassin, waar wij trouwens kennis mee maakten na onze start in het stadje Carentan richting Saint-Lô, dat we echter wegens steeds sterkere regen niet bereikten.

Voor fietsers die de hele tocht afleggen, gaat het hierna verder door het heggenlandschap met als bijzondere blikvanger het beroemde viaduct de la Souleuvre, een ander meesterwerk van Gustave Eiffel, alvorens de baai van de Mont-Saint-Michel en het eindpunt wenken. Je kunt de diverse etappes ook in pfd-vorm downloaden op de website. Je vindt er dan ook een korte beschrijving van de belangrijkste bezienswaardigheden onderweg. De tocht brengt je grotendeels langs rustige groene wegen, vaak ook langs jaagpaden van riviertjes en beken.
Info: www.normandie-cote-nature.com.

Tekst Guido Elias – Foto’s CRT Normandië en Guido Elias

Dit artikel is verschenen in februari 2014.