Onderweg als pelgrim

 Waarom wilde je de Via Francigena te stappen?

Kris Verwaert: ‘Een deel van mijn studententijd bracht ik door in Toscane. Toen wist ik al: ik kom hier terug. Toen ik later met mijn gezin een wijndomein in Montepulciano bezocht en daar een wegwijzer met een gele pelgrim op zag, was mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. Ik begon te lezen over de Via Francigena, een route van 1000 jaar oud, ooit gelopen door bisschop Sigeric van Canterbury om in Rome de uiterlijke tekenen van zijn kerkelijke macht op te gaan halen. Diezelfde bisschop had zijn route nauwgezet beschreven; in de middeleeuwen werd ze door duizenden mensen gelopen. Wist je dat Karel De Grote ze ook stapte? De Via Francingena raakte wat in de vertegelheid, maar in de jaren tachtig vond iemand in de Britisch Library dat boekje terug en de pelgrimstocht raakte stilaan meer bekend. Het feit dat zovelen ze voor mij liepen, dat ze nog ongerepter is dan de Camino’s, dat ze langs jeugdherinneringen gaat … Dat was genoeg om op pad te gaan. In 2019 had ik een sabbatjaar naar aanleiding van een baan die stopte. Het moment om te vertrekken was daar. Ik werk nog en heb een gezin, dus ik wandel in etappes en pik iedere keer weer in waar ik de vorige tocht gestopt ben.’

Je loopt voornamelijk alleen?

KV: ‘Ik wilde hoe dan ook graag de tocht doen, maar mensen die in mijn leven van betekenis (geweest) zijn, zijn welkom om ook een stukje mee te stappen. En dat gebeurt ook geregeld. Maar ik stap ook vele dagen alleen. Dat is een fysieke ervaring met heel wat uitdagingen, maar daar is het me zelfs niet om te doen. Ik geef me over aan mijn gedachten, aan de wilskracht om verder te stappen, aan de pracht van de natuur, de afwisseling van het landschap. Je stapt door prachtige streken die je beter leert kennen omdat je je traag verplaatst. Mijn vrouw, mijn zoon, mijn dochter… Ze hebben allemaal al meegewandeld en dat is heel fijn. Ook als er vrienden opduiken en samen een stuk stappen, levert dat soms unieke gesprekken op. Maar alleen is ook heel fijn. Je verbindt je echt met jezelf, je bent heel erg in het moment … Het heeft zelfs iets spiritueels.’

Toch is er altijd verbondenheid: met mensen op je pad, of via je blog?

KV: ‘Wanneer je stapt, gaat alles traag. Daardoor kan je beter observeren en maak je sneller contact met mensen ter plaatse. Of met andere pelgrims. Zo belandde ik de voorbije week in een onooglijk Frans dorpje, waar een vrouw in een deuropening me wenkte. Ze vond dat ik met de hitte een glas fruitsap bij haar moest komen drinken en zo raakten we aan de praat. Of het koppel bij wie ik een avond doorbracht terwijl we Shakespeare of andere dichters reciteerden... Onvergetelijk!

Ik heb altijd graag geschreven, dus ’s avonds tokkel ik op mijn smartphone een verslagje van de dag bijeen, mét bijbehorende foto’s en muziek. Dat geeft dan weer reacties van anderen; mensen moedigen me aan of vinden het fijn me te volgen. Of ik geef weetjes mee. Wist je dat de Sint-Bernardshonden er zijn gekomen net om verloren pelgrims op de Via Francigena op te sporen? Fascinerend, toch?’

Wat bracht de tocht je tot hiertoe?

KV: ‘Het wordt altijd zeven uur. Rare uitspraak misschien... Het betekent dat hoe moe of kapot je ook bent, blijf gewoon stap voor stap zetten en op een gegeven moment heb je je etappe van de dag afgelegd. Dan is het zeven uur en kan je iets eten. Zo’n tocht is een metafoor voor het leven. Soms ga je door moeilijke periodes, maar ook die gaan voorbij. Dat leer je echt al stappend. Of nog eentje: je raakt altijd weer op de rechte weg. Ik loop uiteraard ook soms verloren, maar dan keer ik om tot ik weer op het pad ben. En ook dat gaat zo in het leven: soms weet je het even niet meer, maar je komt altijd wel weer terecht op je lotsbestemming. De tocht geeft je zo veel, de pracht van onze planeet, maar ook een heel bijzondere manier om je als mens verder te ontwikkelen, op verschillende vlakken. Ik kan het aan iedereen warm aanraden.’

Je kan de blog van Kris volgen via viafrancigenagroup.wordpress.com/

Tips voor beginnende pelgrims

• Bereid je voor: er zijn facebookgroepen met veel praktische tips over welke bagage, schoenen, stapkleren, overnachtingen, de route, enzovoort. Zoek voldoende op van tevoren.
• Koop geen te grote rugzak: hoe groter, hoe voller je hem doet.
• Knip de nagels van je tenen kort genoeg en neem een paar extra veters mee.
• Neem zeker twee liter water mee, je hebt dat nodig als het warm is.
• Langs de VF zijn minder logies dan langs de Camino’s; zoek van tevoren op waar je kan overnachten.
• Neem een zak zachte sandwiches en ZIZ-kaas mee. Ze blijven dagenlang goed en je stapt soms uren zonder dat je een dorp of Bar Tabac ziet.
• Zorg voor een trackingsysteem, zodat anderen je kunnen localiseren als er toch wat gebeurt.